Jakie są konsekwencje przerwania 14-dniowego urlopu wypoczynkowego zwolnieniem lekarskim

Art. 162 Kodeksu pracy wprowadza zasadę, że w przypadku podziału urlopu na części na wniosek pracownika, co najmniej jedna z nich powinna trwać nie mniej niż 14 dni kalendarzowych. Do tych 14 dni wliczają się nie tylko dni urlopu, ale wszystkie dni wolne od pracy, niezależnie od tytułu, a więc i niedziele i święta, i dni rozkładowo wolne od pracy.

Przepis nie przewiduje żadnych sankcji w razie, gdy pracodawca nie zastosuje się do powyższej regulacji. Z tego względu przyjmuje się, że chodzi w niej bardziej o gwarancję planowania urlopu w sposób przewidziany w tym przepisie niż o faktyczne wykorzystanie urlopu w części trwającej co najmniej 14 dni kalendarzowych.

Zgodnie natomiast z art. 166 Kodeksu pracy część urlopu wypoczynkowego niewykorzystaną między innymi z powodu czasowej niezdolności do pracy wskutek choroby, pracodawca jest obowiązany udzielić w terminie późniejszym. Z przepisu tego wynika, że w przypadku choroby udzielony i wykorzystywany urlop dzieli się na części – część wykorzystaną przed chorobą i część do wykorzystania po chorobie. Z przepisu nie wynika termin wykorzystania pozostałej części, w szczególności nie dochodzi do automatycznego przesunięcia niewykorzystanej części urlopu na okres bezpośrednio następujący po planowanym urlopie (nie powoduje jego „przedłużenia”).

Biorąc pod uwagę, że omawiany wcześniej art. 162 kp dotyczy planowania urlopu, a nie jego faktycznego wykorzystania, nie ma on zastosowania do tej części urlopu, która pozostała pracownikowi do wykorzystania w związku z przerwaniem urlopu wskutek choroby. Pracodawca nie ma obowiązku ponownie udzielić pracownikowi urlopu w takim wymiarze, aby odpowiadał on warunkom wynikającym z art. 162 kp. Dla spełnienia warunku z art. 162 kp wystarczy zaplanowanie urlopu zgodnie z jego treścią i wykazanie, że do wykorzystania go w taki właśnie sposób nie doszło z przyczyn przewidzianych w Kodeksie, jako przerywające urlop.