Treść paragonów dokumentujących usługi rehabilitacyjne

Odpowiedź: Nazwy typu „usługa rehabilitacyjne” nie jest określeniem pozwalającym precyzyjnie ustalić zakup, jakiej usługi dokumentuje dany paragon. Uważam zatem, że stosowanie takich nazw przez spółkę jest zbyt ogólne. Według mnie w przedstawionej sytuacji prawidłowo wystawianymi paragonami będą tylko paragony, z których treści wynikać będzie zabieg, którego zakup dokumentują.

Na paragonie musi się znajdować między innymi nazwa towaru lub usługi pozwalająca na jednoznaczną ich identyfikację. Istnieją wątpliwości, jak szczegółowa powinna to być nazwa. Ważne wyjaśnienia w tym zakresie zawiera interpretacja ogólna Ministra Finansów z 12 września 2013 r. (sygn. PT7/033/1/589/MHL/13/RD94492), aktualna również w obecnym stanie prawnym.

Czytamy w niej między innymi, że „podatnik powinien zatem zastosować oznaczenia nazw towarów lub usług do oferowanego asortymentu tak, aby do użytej nazwy towaru lub usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatku oraz użyta nazwa była zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem lub usługą.

Oznacza to, że podatnik stosujący nazewnictwo spełniające wymóg „jednoznaczności” (…)., zamiast posługiwać się takimi określeniami (właściwymi z reguły dla nazwy grupowania) jak warzywa/owoce, pieczywo, nabiał, napoje alkoholowe, napoje bezalkoholowe powinien stosować nazwy jak np. pomidory, jabłka (dla grupy warzywa/owoce), chleb, bułka (dla grupy pieczywo), ser żółty, mleko (dla grupy nabiał), piwo, wino, wódka (dla grupy napoje alkoholowe), woda, sok (dla grupy napojów bezalkoholowych/soków)”.

Jak z kolei orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 grudnia 2016 r. (sygn. I FSK 647/15): „(…) podatnicy, którzy mają prawo samodzielnie określać nazwy towarów uwzględniając przy tym posiadany ich asortyment i specyfikę prowadzonej działalności, powinni na paragonach fiskalnych umieszczać nazwy pozwalające na jednoznaczną identyfikację sprzedanych towarów.

Paragon fiskalny powinien zatem zawierać nazwy towarów na tyle szczegółowe, aby z jednej strony pozwalały one organom podatkowym na weryfikację prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług, z drugiej zaś umożliwiły klientowi kontrolę dokonywanych zakupów - sprawdzenie, co kupił, w jakiej ilości i za jaką cenę.

Nie jest przy tym istotne, że kupujący - zwłaszcza, jeżeli samodzielnie dokonuje zakupu - wie, co stanowiło jego przedmiot. Z treści paragonu musi wynikać przedmiot transakcji, a to z kolei wymaga podania nazwy towaru identyfikującej tenże towar w sposób, który nie budzi wątpliwości, a nie jedynie alternatywny”.