Poza regularną praca zdalną Kodeks pracy przewiduje pracę okazjonalną

Okazjonalna praca zdalna będzie mogła być wykonywana nawet do 24 dni w roku kalendarzowym. Taka forma pracy zdalnej – okazjonalnej pracy zdalnej może przynieść korzyści także pracodawcy, gdyż zwolni go z pewnych kosztów oraz obowiązków wobec pracownika.

Jak przewidują nowe przepisy każdy pracownika będzie miał prawo do złożenia wniosku o okazjonalną pracę zdalną. Ważnym warunkiem jest tylko to, aby rodzaj pracy umożliwił jej świadczenie na odległość.

Pracodawca po otrzymaniu takiego wniosku wcale nie musi go zaakceptować. A to dlatego, że złożony wniosek przez pracownika wcale nie zobowiązuje pracodawcy do tego, aby pozwolić mu na pracę zdalną. Czyli innymi słowy wniosek te nie jest wiążący.

Tak może się stać, kiedy wniosek o pracę okazjonalną będzie pochodził od pracownika uprawnionego do złożenia wniosku o obligatoryjną „zwykłą” pracę zdalną (np. rodzica małego dziecka czy pracownicy w ciąży). Jednak są opinie, że w związku z tym, że nowelizacja wyraźnie wyłączyła przepis art. 67¹⁹ § 6 Kodeksu pracy dotyczący wniosku o obligatoryjną pracę zdalną z odpowiedniego stosowania do pracy zdalnej okazjonalnej – art. 67³³ § 2 znowelizowanego Kodeksu pracy – wiążący wniosek dotyczy tylko regularnej a nie okazjonalnej pracy zdalnej (i takie stanowisko wydaje się bezpieczniejsze).

Nawet w sytuacji gdyby ta osoba złożyła wniosek o regularną pracę zdalną, to są sytuacje, gdy nie będzie on wiążący. Chodzi o przypadki, gdy rodzaj pracy lub jej organizacja wykluczają pracę zdalną (wówczas pracodawca musi wskazać pracownikowi pisemnie lub elektronicznie przyczyny odmowy).