Handel elektroniczny transgraniczny: Zmiany w opodatkowaniu podatkiem VAT

Aby prawidłowo rozliczać podatek VAT po zmianach, należy w pierwszej kolejności należy zapoznać się z definicją wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość (WSTO). Jest to szczególnie ważne, ponieważ pojawia się tam nieznane w polskich przepisach określenie – pośrednie uczestnictwo w transporcie. A jak pokazuje praktyka, te dwa pojęcia są kluczowe dla prawidłowego rozliczenia podatku VAT w elektronicznym handlu transgranicznym.

Od 1 lipca 2021 r. obowiązują nowe zasady opodatkowania transgranicznego handlu elektronicznego między przedsiębiorcą i konsumentem (B2C). Wynikają one z ustawa z 20 maja 2021 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw. Sprawdź, co się zmieniło.

Zmiany wynikają z obowiązku zaimplementowania do przepisów krajowych rozwiązań unijnych zwanych pakietem VAT e-commerce.

Pakiet VAT e-commerce to niżej wymienione przepisy Unii Europejskiej:

1. Dyrektywa 2017/2455, rozporządzenie wykonawcze Rady 2017/2454, rozporządzenie wykonawcze Rady 2017/2459.

2. Dyrektywa 2019/1995, rozporządzenie wykonawcze Rady 2019/2026.

3. Rozporządzenie wykonawcze KE 2020/194.

Celem wprowadzonych zmian jest między innymi:

• pobieranie VAT w miejscu, gdzie jest nabywca (konsument),

• uszczelnienie poboru VAT od importu małych przesyłek, a przez to wyrównanie szans unijnych przedsiębiorców w konkurowaniu z podmiotami z krajów trzecich,

• uproszenie rozliczeń transgranicznego handlu elektronicznym B2C przez wprowadzenie specjalnych procedur,

• zapewnienie efektywności poboru VAT (łatwiejsze monitorowanie zapłaty VAT przez przedsiębiorców) za pośrednictwem operatorów platform elektronicznych.

Najważniejsze zmiany w ustawie VAT to:
wprowadzenie w miejsce definicji sprzedaży wysyłkowej z i na terytorium kraju definicji wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość (WSTO),

wprowadzenie definicji nowej transakcji podlegającej opodatkowaniu – sprzedaży na odległość towarów importowanych (SOTI),

wprowadzenie procedur do rozliczeń wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na odległość oraz sprzedaży na odległość towarów importowanych,

wprowadzenie obowiązku rozliczania VAT od niektórych dostaw towarów przez operatorów platform elektronicznych.

Z uwagi na rozległość tematu, zmiany dotyczące rozliczania transgranicznego handlu internetowego B2C opiszemy w kilku częściach. W części pierwszej opiszemy takie pojęcia jak: wewnątrzwspólnotowa sprzedaż towarów na odległość, miejsce dostawy (rozliczenia) wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, obowiązki przedsiębiorców dokonujących wewnątrzwspólnotowej sprzedaży na odległość.

Wewnątrzwspólnotowa sprzedaż towarów na odległość (WSTO)

Definicję wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość podaje art. 2 ust. 1 punkt 22a znowelizowanej ustawy VAT.
Według tego przepisu przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na odległość rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub na jego rzecz, w tym wtedy, gdy dostawca uczestniczy pośrednio w transporcie lub wysyłce towarów, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy, który jest:

   a) podatnikiem podatku od towarów i usług lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od towarów i usług, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art.9 ustawy o VAT, lub

b) podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów odpowiadającego wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów, o którym mowa w art.9 ustawy o VAT, lub

c) podmiotem niebędącym podatnikiem
- pod warunkiem że dostarczane towary nie są nowymi środkami transportu ani towarami, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT (towarami instalowanymi lub montowanymi, z próbnym uruchomieniem lub bez niego).

W definicji WSTO ustawodawca wprowadził nieznane w polskich przepisach określenie – pośrednie uczestnictwo w transporcie.
Pośrednie uczestniczenie w transporcie lub wysyłce towarów wyjaśniono w art. 5a rozporządzenia Rady UE nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 77/1 ze zm.).

Według tego przepisu z pośrednim uczestniczeniem w wysyłce lub transporcie towarów mamy do czynienia, gdy przykładowo zaistnieją niżej wymienione sytuacje:

1) dostawca zleca wykonanie wysyłki lub transportu towarów osobie trzeciej, która dostarcza towary nabywcy,

2) wysyłka lub transport dokonywany jest przez osobę trzecią, ale dostawca ponosi całkowitą lub częściową odpowiedzialność za dostarczenie towarów do nabywcy,

3) dostawca wystawia nabywcy fakturę i pobiera od niego opłatę za wysyłkę lub transport, opłatę tą przekazuje osobie trzeciej organizującej wysyłkę lub transport,

4) dostawca zachęca nabywcę w dowolny sposób do skorzystania z usług transportowych osoby trzeciej, umożliwia kontakt lub przekazuje przewoźnikowi informacje niezbędne do dostarczenia towaru nabywcy.

Bardzo istotne w transakcjach transgranicznego handlu elektronicznego jest ustalenie między przedsiębiorcą a konsumentem, kto wysyła lub transportuje towar. Ma to bowiem wpływ na rozpoznanie, czy transakcja jest transakcją WSTO.
Nie mamy do czynienia z WSTO, gdy nabywca transportuje nabyte towary samodzielnie lub z udziałem osoby trzeciej organizuje dostarczenie tych towarów, a dostawca nie bierze udziału bezpośredniego lub pośredniego w organizacji lub pomocy w organizacji wysyłki lub transportu tych towarów.

Podsumowując, WSTO to dostawa towarów, które są wysyłane lub transportowane z jednego państwa członkowskiego do drugiego państwa członkowskiego pod warunkiem, że:

• dostawa towarów jest w relacji B2C (przedsiębiorca-konsument),

• transport jest dokonywany przez dostawcę (również pośrednio).

WSTO nie wystąpi, gdy:

• przedmiotem dostawy będą nowe środki transportu lub towary do instalacji lub montażu, lub

• transport jest dokonany przez nabywcę.

Główną zasadą rozliczeń transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na odległość (WSTO) jest to, że podatek VAT jest rozliczany i płacony tam, gdzie jest miejsce zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy, inaczej mówiąc tam, gdzie jest miejsce dostawy towaru (konsumpcji).
Miejsce dostawy towaru wskazuje państwo członkowskie, któremu płacimy podatek VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na odległość (WSTO).
Zasadę tę opisano w art. 22 ust.1 punkt 1a znowelizowanej ustawy VAT.

Od tej zasady są dwa wyjątki, kiedy miejscem opodatkowania nie jest miejsce, gdzie wysyłka lub transport towaru do nabywcy się kończy, ale miejsce, gdzie wysyłka lub transport towaru do nabywcy się rozpoczyna.

Pierwszy wyjątek podaje art. 22 ust.1a i 1b znowelizowanej ustawy VAT, i dotyczy on dostawy dzieł sztuki, antyków, towarów używanych, w tym używanych środków transportu, gdy podstawą opodatkowania jest marża i podatnik ma dokumenty potwierdzające dokonanie transakcji na zasadach określonych w przepisach dotyczących procedury opodatkowania marżą.

Drugi wyjątek wiąże się z progiem sprzedaży 10.000 euro i opisano go w art. 22a znowelizowanej ustawy VAT.
Aby móc zastosować ten wyjątek, muszą być spełnione łącznie trzy warunki:
1) dostawca ma siedzibę działalności (stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu) tylko na terytorium jednego państwa członkowskiego,
2) towary są transportowane do państwa członkowskiego innego niż państwo siedziby (stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu),
3) całkowita wartość wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość (WSTO) oraz usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych świadczonych transgranicznie na rzecz konsumentów (usługi TBE) nie przekroczyła u podatnika w trakcie roku podatkowego, ani w poprzednim roku podatkowym kwoty 10.000 euro, przy czym wyrażoną w złotych równowartość kwoty 10.000 euro ustalono w polskich przepisach na 42.000 zł.

Przykład:
Polski przedsiębiorca ma miejsce prowadzenia działalności w Polsce. Nie ma magazynów, czy dodatkowych miejsc prowadzenia działalności w innych państwach członkowskich. Sprzedaż WSTO plus TBE w poprzednim roku i roku bieżącym nie przekroczyła 42.000 zł.

Polski przedsiębiorca przez swój sklep online sprzedał wyprodukowane przez siebie wyroby (np. okna) niemieckiemu obywatelowi (konsumentowi) i dostarczył je na jego adres zamieszkania w Niemczech. Jest to sprzedaż WSTO, która powinna być rozliczona w Niemczech, jednak polski sprzedawca spełnia warunki drugiego wyjątku, więc ta sprzedaż może być rozliczona w Polsce według zasad określonych w polskich przepisach.

Próg 10.000 euro to jednolity próg kwotowy wprowadzony na terenie całej Unii Europejskiej. Do czasu przekroczenia tego progu WSTO opodatkowane może być w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu, natomiast po przekroczeniu tego progu WSTO rozliczane jest w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu według zasad i stawki VAT obowiązującej w tym kraju.

Próg 42.000 zł to kwota netto (pomniejszona o podatek VAT). Kwota ta jest sumą całkowitej wartości dostaw towarów dokonywanych w ramach WSTO i usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych świadczonych na rzecz konsumentów na terenie wszystkich państw unii europejskiej innych niż kraj wysyłki lub transportu towaru.

Przedsiębiorca, który zgodnie z drugim wyjątkiem ma prawo rozliczać się według zasad krajowych, może z tego prawa zrezygnować i wybrać rozliczenie WSTO w państwie zakończenia wysyłki lub transportu.
Wybór ten następuje poprzez złożenie naczelnikowi urzędu skarbowego zawiadomienia na formularzu VAT-29 do 10 miesiąca po miesiącu, w którym dokonano takiego wyboru.

Podatnik, który dokonał takiego wyboru, ma obowiązek po upływie 30 dni od pierwszej transakcji, do rozliczeń których wybrał tę opcję, przedstawić naczelnikowi urzędu skarbowego dokumenty potwierdzające zawiadomienie właściwego organu podatkowego w innym państwie o zamiarze rozliczania tam WSTO.

Z wyboru tego podatnik może zrezygnować, ale dopiero po upływie 2 lat, licząc od pierwszej transakcji rozliczanej w tej opcji.

Podsumowując:

• miejscem dostawy (rozliczenia VAT) jest kraj dostawy (konsumenta),

• w wyjątkowych przypadkach miejscem dostawy (rozliczenia VAT) jest kraj nadawcy, te wyjątki to:
  a) sprzedaż niektórych towarów w systemie marży,
  b) sprzedaż dokonana przez podatnika mającego jedno miejsce działalności, który nie przekroczył określonych w przepisach limitów.

Obowiązki dostawcy dokonującego wewnątrzwspólnotowej sprzedaży na odległość (WSTO)

Jeżeli nie przekroczono progu i spełnione są inne warunki umożliwiające rozliczenie transakcji WSTO na zasadach krajowych, to dokumentujemy taką transakcje fakturą i ujmujemy ją w rejestrze sprzedaży VAT oraz w JPK-VAT jako dostawę poza terytorium kraju. Podatek płacimy na rzecz krajowego urzędu skarbowego.

Z tego sposobu dokumentowania i rozliczania mamy prawo zrezygnować i wybrać dwie poniższe możliwości.

Oto one:

1. rejestrujemy się do podatku VAT w państwie konsumenta i stosujemy się do zasad tam obowiązujących lub

2. rejestrujemy się do procedury OSS i rozliczamy podatek VAT na rzecz konsumenta, ale za pośrednictwem państwa członkowskiego identyfikacji.

Procedura OSS to punkt kompleksowej obsługi (ONE STOP SHOP) obejmujący poza usługami TBE wiele innych transakcji B2C. Procedura ta zastąpiła funkcjonującą do tej pory procedurę MOSS dla usług TBE. Obsługa według procedury OSS polega na tym, że zamiast rozliczać się z podatku VAT w państwie konsumpcji, rozliczamy się z VAT należnego państwu konsumenta w Polsce. Polski urząd skarbowy w naszym imieniu przekazuje VAT do państwa konsumenta.

Państwo członkowskie identyfikacji to państwo członkowskie, w którym podatnik jest zarejestrowany w celu korzystania z punktu kompleksowej obsługi OSS, państwo, w którym składa deklaracje VAT w tej procedurze i płaci podatek.

Zgłoszenia rejestracyjnego do procedury OSS dokonujemy na formularzu VIU-R. Urzędem właściwym do rejestracji jest Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście. Zgłoszenie to dotyczy wszystkich dostaw towarów i usług podlegających procedurze unijnej OSS, stąd potoczna nazwa procedury OSS (ONE SHOP STOP) – punkt obsługi kompleksowej lub jedno okienko.
W zgłoszeniu VIU-R oświadczamy, że dane adresowe przekazane w ramach zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R są aktualne oraz wyrażamy zgodę na otrzymywanie pism (informacji) drogą elektroniczną.

Przy rejestracji do procedury unijnej OSS podajemy identyfikator podatkowy NIP, za pomocą którego jesteśmy zidentyfikowani na potrzeby podatku od towarów i usług w związku z posiadaną w Polsce siedzibą działalności gospodarczej lub stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej. Procedura OSS nie wprowadza nowych identyfikatorów.

Naczelnik Drugiego Urzędu Warszawa – Śródmieście, potwierdza zgłoszenie za pomocą środków komunikacji elektronicznej na adres e-mail podany w zgłoszeniu rejestracyjnym lub wydaje postanowienie o odmowie przyjęcia zgłoszenia. Na postanowienie o odmowie służy zażalenie w terminie 7 dni od dnia doręczenia.

Ponieważ rozliczenie w procedurze OSS jest kwartalne, rejestracja jest skuteczna od pierwszego dnia kwartału kalendarzowego następującego po kwartale, w którym podatnik złożył zgłoszenie VIU-R.

W przypadku gdy podatnik rozpoczął świadczenie usług/dokonywanie dostaw towarów przed tą datą, ich rozliczanie w ramach procedury unijnej OSS zacznie obowiązywać od pierwszego dnia świadczenia usług/dokonywania dostaw towarów, pod warunkiem, że podatnik do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym po raz pierwszy dokonano świadczenia usługi/dostawy towarów zgłosi Naczelnikowi Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście rozpoczęcie działalności w ramach procedury unijnej OSS. W takim przypadku podatnik będzie miał obowiązek złożenia deklaracji VAT obejmującej kwartał kalendarzowy, w którym miało miejsce pierwsze świadczenie usług/dostawa towarów.

Zgodnie z art. 106 b ust.1 pkt 2 znowelizowanej ustawy VAT w przypadku rozliczeń WSTO za pomocą procedury OSS nie mamy obowiązku wystawiać faktur dokumentujących transakcje WSTO, ale, jeżeli mimo to chcemy wystawić fakturę, to musimy ją wystawić zgodnie z zasadami kraju konsumenta. Nie mamy również obowiązku ujmowania tej transakcji w kasie fiskalnej. Zwolnienie to jest zapisane w § 4 ust. 1a znowelizowanego rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Transakcje te nie są również wykazywane w JPK-VAT. Dla tych transakcji prowadzimy osobną ewidencje i składamy osobne deklaracje.
Podatnik zarejestrowany do procedury OSS jest zobowiązany do prowadzenia w postaci elektronicznej ewidencji transakcji objętych tą procedurą (art. 130d znowelizowanej ustawy VAT). Jeżeli chodzi o zakres ewidencji to artykuł ten odsyła do rozporządzenia unijnego w sprawie podatku od wartości dodanej

Zakres ewidencji określono w art.63c rozporządzenia unijnego 282 /2011 i według tego artykułu ewidencja prowadzona przez podatnika musi zawierać następujące informacje:

a) państwo członkowskie konsumpcji, w którym dokonywane są dostawy towarów lub świadczone są usługi;

b) rodzaj świadczonych usług lub opis i ilość towarów będących przedmiotem dostawy;

c) datę świadczenia usług lub dokonania dostawy towarów;

d) podstawę opodatkowania ze wskazaniem zastosowanej waluty;

e) wszelkie kolejne kwoty podwyższające lub obniżające podstawę opodatkowania;

f) zastosowaną stawkę VAT;

g) kwotę należnego VAT ze wskazaniem zastosowanej waluty;

h) datę i kwotę otrzymanych płatności;

i) wszelkie płatności zaliczkowe otrzymane przed dostawą towarów lub świadczeniem usług;

j) w przypadku gdy wystawiono fakturę – informacje zawarte na fakturze;

k) w przypadku usług – informacje wykorzystywane do określenia miejsca, w którym usługobiorca ma siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, lub zwykłe miejsce pobytu, natomiast w przypadku towarów – informacje wykorzystywane do określenia miejsca rozpoczęcia i zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy;

l) wszelkie dowody dotyczące możliwości zwrotów towarów, w tym podstawę opodatkowania i zastosowaną stawkę VAT.

Na podstawie ewidencji podatnik sporządza deklaracje rozliczeniową VIU-DO. Podatnik nie ma obowiązku wysyłać tej ewidencji do właściwego urzędu skarbowego. Ma jednak obowiązek przesłać ją drogą elektroniczną na każde żądanie urzędu skarbowego państwa członkowskiego identyfikacji oraz państwa członkowskiego konsumpcji.

Ewidencja musi być przechowywana przez 10 lat od zakończenia roku, w którym dokonano transakcji.

Podobnie jak przy rejestracji do procedury unijnej OSS organem właściwym do rozliczeń WSTO jest Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście.

Deklaracje, w których rozliczane są świadczone usługi oraz wewnątrzwspólnotowa sprzedaż towarów na odległość podatnik składa za pomocą systemu e-Deklaracje.

Deklaracje są kwartalne. Składa się je do końca miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Podatnik korzystający z procedury unijnej przekazuje deklaracje VAT za każdy kwartał kalendarzowy, niezależnie od tego, czy wewnątrzwspólnotowa sprzedaż towarów na odległość oraz dostawa krajowa objęta procedurą miała miejsce lub czy usługi objęte procedurą były świadczone.

Podatnik, który zgłosił się do procedurę unijnej OSS i w trakcie okresu rozliczeniowego nie dokonał żadnych czynności objętych tą procedurą, ma obowiązek złożyć zerową deklarację VAT.

Podatek wynikający z deklaracji wpłaca się najpóźniej do końca miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale na rachunek bankowy Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście. Podatek płacimy w euro.

Podziału płatności między państwa członkowskie konsumpcji dokonuje Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście.

Aby rozliczyć się z czynności objętych procedury OSS, należy na podstawie prowadzonej ewidencji wykazać – w sekcji C deklaracji VIU-DO podać podatek należny wszystkim państwom członkowskim konsumpcji, w których ma miejsce świadczenie usług/dostawa towarów.

Kwoty wykazane w deklaracji VAT wyrażane są w euro i nie podlegają zaokrągleniu w górę ani w dół. Podatnik wykazuje i uiszcza dokładną kwotę VAT w euro.

Każdej złożonej deklaracji VAT przypisany jest jednostkowy unikatowy numer referencyjny (UNR), o którym podatnik jest informowany za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Numer referencyjny deklaracji jest bardzo ważny. Należy podawać go podczas dokonywania płatności. Bez numeru referencyjnego płatność nie będzie uznana.

Brak podania numeru referencyjnego deklaracji VAT będzie skutkował brakiem możliwości rozdziału i przekazania wpłaty do krajów członkowskich konsumpcji (rozdział płatności następuje automatycznie za pośrednictwem systemów informatycznych).

Płatność bez numeru referencyjnego będzie zwrócona podatnikowi.

Konsekwencją zaległości w podatku jest konieczność samodzielnego rozliczenia się z państwami członkowskimi konsumpcji.

Unikatowy numer referencyjny dla procedury unijnej składa się z kodu państwa członkowskiego identyfikacji, numeru VAT i okresu (kwartał/rok), za który składane jest rozliczenie np. PL/PLXXXXXXX/Q3.2021.

W procedurze OSS można złożyć tylko jedną deklarację za każdy okres rozliczeniowy. Korekty dokonuje się tylko w następnej deklaracji za kolejny „bieżący” okres rozliczeniowy.

Deklaracje można korygować w okresie 3 lat od dnia upływu terminu złożenia pierwotnej deklaracji. W takiej kolejnej deklaracji VAT wykazuje się właściwe państwo konsumpcji, okres rozliczeniowy i kwotę VAT, w odniesieniu do której niezbędne są jakiekolwiek zmiany.

Podatnik musi przed złożeniem deklaracji w procedurze OSS mieć dowody potwierdzające dostarczenie towaru do nabywcy towaru znajdującego się na terytorium innego kraju unijnego niż kraj wysyłki towaru.
Jeżeli podatnik nie ma dowodów, to nie wykazuje tej transakcji w rozliczeniu OSS. Jeżeli przed upływem rozliczenia następnego okresu rozliczeniowego nadal nie ma dowodów, to wykazuje tę transakcję w następnym okresie rozliczeniowym jako transakcję krajową.

Po otrzymaniu dowodów potwierdzających wykonanie transakcji WSTO podatnik ma prawo do korekty rozliczeń w systemie krajowym i w systemie OSS (art.22a ust. 7 ustawy VAT).

Dowodami potwierdzającymi wywóz towaru zgodnie z art. 42 ustawy VAT są następujące dokument, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towaru do nabywcy:

• dokumenty przewozowe otrzymane od odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, gdy wynika z nich jednoznacznie dokonanie dostawy dokonanie dostawy do miejsca przeznaczenia na terytorium innego niż terytorium kraju,

• specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku,

Jeżeli dostawca sam dostarcza towary to oprócz specyfikacji powinien mieć dokument zawierający imiona, nazwiska, nazwy, adresy, siedziby działalności gospodarczej sprzedawcy i nabywcy, adres dostawy jeżeli jest inny niż siedziba nabywcy, określenie towaru i ilości, potwierdzenie przyjęcia towaru przez nabywcę, rodzaj oraz numer rejestracyjny pojazd, którym są wywożone towary lub numer lotu gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

W przypadku gdy te dokumenty w sposób jednoznaczny nie potwierdzają dostawy, to dokumentami uzupełniającymi mogą być:

• korespondencja handlowa z nabywcą dotycząca tego zamówienia,

• dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,

• dokumenty potwierdzające zapłatę za towar lub dokument potwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,

• dokument potwierdzający przyjęcie towaru na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.
  
  

Podsumowując:

Obowiązki związane z rozliczeniem transakcji WSTO w procedurze uproszczonej OSS to:

• prowadzenie wymaganej ewidencji,

• sporządzanie i wysyłanie kwartalnych deklaracji,

• zapłata podatku w euro z podaniem numeru referencyjnego deklaracji,

• przechowywanie dokumentacji potwierdzającej dostarczenie towaru do konsumenta.