Wydatki wynikające z dostaw i usług niefakturowanych, które podatnik zewidencjonował w księgach rachunkowych na podstawie poleceń księgowania, będą kosztem podatkowym tego roku, w którym zostały ujęte w księgach jednostki.
Spółka wprowadziła nową wersję systemu księgowego, który zakłada ujmowanie kosztów wykonanych usług na podstawie polecenia księgowania. Przedsiębiorstwo nie było pewne, w którym momencie zaliczyć do kosztów wydatki danego roku ujęte w księgach na podstawie poleceń księgowania, jako dostawy niefakturowane. Twierdziła, że w sytuacji gdy prawidłowo udokumentowany wydatek został na dzień bilansowy zaksięgowany w kosztach w korespondencji z zobowiązaniami z tytułu dostaw i usług, to będzie on kosztem podatkowym tego roku, w którym został ujęty w księgach.
Organ podatkowy przyznał spółce rację. Podkreślił, że przepisy podatkowe wyłączają z kosztów rezerwy i rozliczenia międzyokresowe. A ponieważ spółka ujmuje dostawy i usługi niefakturowane w bilansie jako zobowiązania, może zaliczyć poniesione wydatki do kosztów.