Ugoda mediacyjna a koszty podatkowe

Moim zdaniem wydatki na mediatora mogą stanowić koszt podatkowy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT  kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT.

A zatem wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą po wyłączeniu tych zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Eksperci Czekają na Twoje Pytania!

Zadaj pytanie ekspertowi i uzyskaj odpowiedź w 48 godzin.

Jak widać możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu podatkowego uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia jego przychodów.

Moim zdaniem wydatki na mediatora niewątpliwie związane są pośrednio  z działalnością Państwa. Dzięki jego usługom być może uniknęli Pastwo długiego i kosztowanego procesu sądowego. Dlatego też w mojej opinii nie ma przeszkód, aby wskazane wydatki zaliczyć do kosztów.

Czytaj też:

Kara za nieterminowe dostarczenie towaru wolnego od wad a koszty podatkowe

Czy zakup automatycznej bramy wjazdowej można wliczyć w koszty

Stanowisko takie potwierdzają również organy podatkowe, czego przykładem jest pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3-3.4011.398.2019.2.AA z 23 stycznia 2020 r., w którym możemy przeczytać:

„(…)Między stronami zawarta została ugoda sądowa, na mocy której kwota ma zostać zwrócona w 20-tu równych ratach, natomiast koszty postępowania między stronami zostały wzajemnie zniesione, za wyjątkiem wynagrodzenia mediatora i należności świadków, z tytułu czego Spółka zobowiązana została do zapłaty na rzecz Wykonawcy kwoty 583,79 zł. Roszczenie wynika z zawartej między Wykonawcą a Spółką umowy o świadczenie usług polegających na wykonaniu prac alpinistycznych. Wydatek poniesiony na rzecz kontrahenta mógł być i był przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Sprawa została skierowana na drogę sądową, ponieważ strony pozostawały w sporze co do prawidłowości wykonania umowy przez Wykonawcę.

Z wniosku wynika, że strony zdecydowały się zawrzeć ugodę sądową, aby rozwiać wątpliwości co do sytuacji prawnej, zmniejszyć koszty postępowania, uniknąć konieczności toczenia między sobą kolejnego postępowania sądowego o zapłatę pozostałej części należności wynikającej z faktury. Kwota zapłacona na podstawie ugody nie stanowi kary umownej, odszkodowania ani nie jest wynikiem potrącenia wzajemnych roszczeń stron. Zapłacona Wykonawcy kwota roszczenia, do zapłaty której została zobowiązana Spółka, służy zabezpieczeniu źródła przychodu, jaką jest działalność gospodarcza. Poniesienie tego wydatku w takiej formie jak została określona w ugodzie gwarantują ciągłość funkcjonowania działalności, tak aby nadal przynosiła przychody.

Kwestią będącą przedmiotem zapytania jest ustalenie, czy kwota wydatku 10.897,06 zł (tyle wynosi rata z tytułu całej należności w wysokości 217.941,26 zł) oraz koszt postępowania w kwocie 583,79 zł stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie zapłaty (…)”.

- art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2022 r., poz. 2647).