Zatrudnienie pracownika na umowę o pracę na czas określony po okresie próbnym - co ze świadectwem pracy i urlopem wypoczynkowym

Nie trzeba wystawiać odrębnego świadectwa pracy za okres zatrudnienia na okres próbny, chyba że nawiązanie kolejnego stosunku pracy nastąpi po upływie 7 dni od dnia rozwiązania umowy próbnej albo pracownik wystąpi o wydanie świadectwa pracy za zakończoną umowę. Niewykorzystany urlop należy rozliczyć, chyba że zostało zawarte porozumienie o przeniesieniu urlopu na kolejną umowę o pracę.

Zgodnie z Kodeksem pracy w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi świadectwo pracy w dniu, w którym następuje ustanie stosunku pracy, jeżeli nie zamierza nawiązać z nim kolejnego stosunku pracy w ciągu 7 dni od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniego stosunku pracy.

Ponadto, w przypadku nawiązania z tym samym pracownikiem kolejnego stosunku pracy w ciągu 7 dni od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniego stosunku pracy, pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi świadectwo pracy wyłącznie na jego wniosek, złożony w postaci papierowej lub elektronicznej; wniosek może być złożony w każdym czasie i dotyczyć wydania świadectwa pracy dotyczącego poprzedniego okresu zatrudnienia albo wszystkich okresów zatrudnienia, za które dotychczas nie wydano świadectwa pracy.

Pracodawca może też dobrowolnie wystawić odrębne świadectwo pracy za taką umowę.

Odnosząc się natomiast do kwestii rozliczenia urlopu wypoczynkowego, w przypadku, gdy łącząca strony umowa o pracę kończy się, a pracownik ma niewykorzystany urlop, z dniem jej zakończenia powstaje zasadniczo obowiązek zapłaty ekwiwalentu pieniężnego za każdy dzień takiego urlopu.

Jest jednak wyjątek, kiedy ekwiwalentu nie trzeba płacić. Mianowicie, jeśli strony zawierają kolejną umowę o pracę (wszystko jedno: terminową lub bezterminową) bezpośrednio po poprzedniej (a więc bez dnia przerwy), mogą zawrzeć porozumienie przenoszące niewykorzystany urlop na kolejną umowę. Artykuł 171 § 3 kp wyraźnie wskazuje na porozumienie stron.  Pracodawca nie może więc sam, bez zgody pracownika, przenieść urlopu.

Przepisy nie wskazują formy porozumienia. Może więc ona być dowolna, byle tylko pracodawca był w stanie udowodnić, że do porozumienia doszło. Niekiedy za dorozumiane porozumienie uznaje się sytuację, w której np. pracownik złożył wniosek o wykorzystanie urlopu w trakcie kolejnej umowy, a pracodawca go zaakceptował.

Występuje tu zgoda obu stron, więc inspektor pracy nie powinien nakazywać wypłaty ekwiwalentu. Niemniej jednak najlepiej – choćby do celów dowodowych – przygotować druk porozumienia przenoszącego urlop i wypełniać go przy zawieraniu kolejnej umowy o pracę.

Niezależnie od formy porozumienia, powinno ono być zawarte do momentu zakończenia umowy – czyli najpóźniej z datą ostatniego dnia jej obowiązywania. Po jej zakończeniu automatycznie powstaje bowiem obowiązek zapłaty ekwiwalentu – nawet jeśli strony od razu zawierają kolejną umowę.  Potwierdził to Sąd Najwyższy w wyroku z 29 marca 2001 r. (I PKN 336/00, OSNP 2003/1/14), w którym stwierdził, że „z dniem rozwiązania stosunku pracy prawo pracownika do urlopu wypoczynkowego w naturze przekształca się w prawo do ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop”.