Wpłaty na PPK – czy wchodzą do podstawy trzynastki

Trzynastka jest świadczeniem przysługującym pracownikowi samorządowemu na podstawie ustawy z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej.

W myśl postanowień ww. ustawy, omawiane świadczenie co do zasady, w pełnej wysokości należy się po przepracowaniu u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego.

Zgodnie z art. 4 przywołanego aktu prawnego, trzynastkę ustala się w wysokości 8,5 % sumy wynagrodzenia za pracę otrzymanego przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego, za który trzynastka przysługuje, uwzględniając:

• wynagrodzenie i inne świadczenia ze stosunku pracy przyjmowane do obliczenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy (a zatem m.in. płaca zasadnicza, wynagrodzenie akordowe i prowizyjne, dodatki o charakterze roszczeniowym, w tym premie regulaminowe, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe i nocne),

• wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy,

• wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy przysługujące pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy. 

Wspomniany przepis odwołuje się zatem do regulacji rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop.

Podkreślmy, że wpłaty na PPK finansowane ze środków pracodawcy nie zostały wymienione wprost w zawartym w § 6 ww. rozporządzenia urlopowego katalogu należności wyłączonych z podstawy wymiaru ekwiwalentu za niewykorzystany urlop.

Niemniej jednak wspomniane wpłaty do PPK:

• nie stanowią składnika wynagrodzenia;
• są świadczeniem dodatkowym (pozapłacowym) ponoszonym na rzecz pracownika, zbliżonym swym charakterem np. do np. pakietów medycznych czy abonamentów sportowych.